Crossing borders

Ja ja ja we weten dat het alweer heel lang geleden is, maar hier zijn we weer en wel met ons laatste verslag. We genieten nu van onze laatste dagen in Buenos Aires en vliegen woensdag naar huis. Op donderdag de 26e om 14:00 uur staan we weer in Amsterdam, mits Ijsland geen roet in het eten gooit.  Maar voordat we in het vliegtuig stappen willen we jullie natuurlijk nog wel even vertellen over onze avonturen van de laatste maanden en de bijbehorende foto's laten zien.

Na Bolivia zijn we via een desolate grensovergang naar San Pedro de Atacama in Chili gereisd. De overgang was enorm, het arme Bolivia staat in schril contrast met het relatieve rijke Chili en ook voor ons was het even slikken toen we de prijzen van accomodaties voor onze kiezen kregen. We hebben in de laatste maanden dan ook veel zelf gekookt en meer in dorms geslapen dan in de maanden daarvoor. Na een paar dagen fietsen door de woestijn zijn we overgestoken naar Salta in Argentinië.

Het leven in Chili en Argentinie komt veel meer overeen met dat in Europa, in vergelijking met de overige landen van Midden- en Zuid-Amerika. Het was heerlijk om weer eens een goed stuk vlees te eten in ieder geval. Van Salta zijn we verder gereisd naar Cachi, dit was een behoorlijk avontuur omdat de bochtige weg op meerdere plekken was weggespoeld door het slechte weer en de bus dwars door het water zijn weg moest zoeken. De omgeving was in ieder geval prachtig en lijkt misschien een beetje op de Toscane of wat we ons er bij voorstellen in ieder geval. Om onze route te vervolgen naar Cafayate moesten we een andere manier van vervoer verzinnen omdat er op dat traject van 250 km geen bussen rijden. De eerste 32 kilometer reed nog wel een bus dus die namen we in de hoop daarna een lift te versieren naar het volgende dorp. Het is een zeer dunbevolkt berggebied met zeer weinig verkeer dus dat werd een flinke gok. We hadden echter supergeluk en we kregen al snel een lift naar de eindbestemming. Cafayate is een waar wijnparadijs en een bezoekje aan een bodega kon dus ook niet uitblijven. Daar zijn we verliefd geworden op de druif Torrontes, waar heerlijke witte wijn van wordt gemaakt. Aanrader dus voor jullie; ga op zoek naar een Torrontes wijn . Daarna stond Mendoza op het programma. In Mendoza verblijven we een week bij Juan die we hadden leren kennen in Cartagena. Hij laat ons het Argentijnse leven en de stad zien, oftewel liters wijn en kilo's vlees! Tussendoor verkennen we per fiets nog een aantal wijnbodegas in de regio Maipu, wat natuurlijk de beste manier is want dan kun je optimaal proeven. Na een week Mendoza moeten we even aan onze gezondheid denken en is het tijd om te ontgiften in Santiago, Chili. We krijgen voor de tweede keer te maken met de Chileense douane die nogal grondig te werk gaat wanneer je het land in wil. Verse etenswaren zijn bijvoorbeeld verboden om de grens over te nemen, de bagage gaat door een scanner en honden besnuffelen de handbagage op waarschijnlijk drugs en fruit. Vooral in het weekend zorgt dit alles voor vertragingen die kunnen oplopen tot wel drie of vier uur, zo ook bij ons.

Santiago vonden we een zeer aantrekkelijk stad met veel groen. Tijdens ons verblijf was Obama ook een dagje op bezoek in de stad maar had het te druk om met ons een kopje thee te drinken, jammer. We bezoeken een aantal mooie museums, want het entree is gratis op zondagen en we blijven natuurlijk wel Hollanders. Aan de kust bezoeken we de rauwe havenstad Valparaiso met zijn leuke straatliften en gekleurde huisjes en de daarnaast gelegen, enigzins mondaine, badplaats Viña del Mar. Hier huren we voor vier dagen een auto om wat meer te zien van het achterland ten noorden van Santiago. Het is weer een lekker vrij gevoel om eigen vervoer te hebben omdat het openbaar vervoer zich vooral beperkt tot de grote steden en het moeilijk is om kleine dorpjes te bereiken. We rijden langs kleine kustplaatsjes en door de woestijn waar we een aantal benauwde bruggetjes en tunnels moeten nemen maar het is wel weer een avontuur. We zien de mooiste sterrenhemel van ons leven en bekijken o.a. Saturnus door een grote telescoop in een observatorium. Noord Chili staat vol met observatoria, omdat daar de helderste lucht ter wereld is. We bezoeken ook de Valle de Elqui waar de beroemde Pisco wordt gemaakt. Te midden van de woestijn ligt deze groene valei die vol staat met druivenranken.

We hebben voor de maand april een kampeerbusje gehuurd die we ophalen in Pucon in het merendistrict aan chileense zijde. Onze eigen Wicked Campervan is de ideale manier om door Patagonië en Vuurland te reizen omdat je met het openbaar vervoer niet overal kan komen in deze tijd van het jaar. Met het busje reizen we eerst weer naar Argentinië om Bariloche te bezoeken. Bariloche valt ons zwaar tegen maar de omgeving is er prachtig. We kamperen aan de meest mooie meren, meestal in het wild en dus alleen en in volle vrijheid. Een douche hebben we natuurlijk niet en we zoeken daarom ééns per week een camping waar we warm kunnen douchen. Soms wordt het douchewater ouderwets verwarmd door middel van houtvuur onder een grote watertank. Voor de andere dagen zijn baby-doekjes erg handig :-). Aangezien een toilet ook ontbreekt hebben we een emmer gekocht en een rol vuilniszakken, et voilá.

We steken weer de grens over naar Chili. Dit keer hebben we rauwe eieren mee en dat mag niet! Maar ter plekke mogen we ze koken. Toch zonde om ze weg gooien dan! Onderweg naar het eiland Chiloé, waar ze mosselen zo groot als schoenzolen zouden hebben, kamperen we op een afgelegen strandje aan het zoveelste meer. Het zand blijkt echter nogal mul en binnen een paar minuten zitten we muurvast. Na een aantal verwoede pogingen los te komen geven we het op en besluiten de volgende dag hulp te zoeken. Dat bleek niet eenvoudig maar na een paar uur vonden we iemand die ons met zijn pick-up los trok. Op Chiloé eten we lekker veel vis en toeren door het boerenlandschap en door kleine vissersdorpjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Terug op het vaste land nemen we de veerboot van Puerto Montt naar het door een vulkaanuitbarsting getroffen Chaitèn en het begin van de Carretera Austral. Een door Pinochet, in de jaren '70 aangelegde, 1250 kilometer lange weg die het noorden van Chili verbindt met een deel van het zuiden en voornamelijk onverhard is. De weg wordt beetje bij beetje verhard waardoor deze steeds toegankelijker wordt voor toerisme, maar het landschap is nog ongerept en bijna niet in woorden uit te drukken.

We gaan via Reserva Nacional Jeinemeni de grens weer over naar Argentinië. We worden gewaarschuwd dat we voorzichting moeten zijn met kamperen omdat er veel poema s leven in dit gebied, spannend! Aan Argentijnse zijde moeten we ongeveer 600 kilometer gravelweg door de pampas overbruggen om bij de volgende bestemming te komen. De wind is ongelovelijk hard en rust nooit en omdat we een hoge bus hebben is het handjes aan het stuur en continue tegensturen om niet in de berm te belanden. Ook zijn er bijna geen beschutte plekken om de bus neer te zetten voor de nacht; de wind rukt dan aan de bus en giert om ons heen alsof je in een orkaan bent beland. Af en toe denken we dat de bus zal kantelen maar dat kan bijna niet vanuit stilstand.

Na een paar dagen van pampas zijn we 100 km van El Chaltèn als we weer eens moeten tanken. We tanken in een "one horse town" en letten niet op wat er in gaat. Tanken doe je in Chili en Argentinië namelijk niet zelf maar dat wordt gedaan door de pompbediende.  Als we weg willen rijden start de motor niet meer !! Kim zegt al vrij snel : "Hij zal er toch geen diesel in hebben gegooid hè?". De man van het tankstation voelt zichzelf ook lullig, maar weet niet zo goed hoe we het op moeten lossen. Een vrachtwagenchauffeur heeft er gelukkig verstand van en komt ons helpen. We duwen de bus eerst de pampas weer op om de diesel weg te laten lopen (zonde) en de vrachtwagen trekt ons daarna terug naar de pomp om er benzine in te gooien. Om de rest van de diesel uit de motor te krijgen trekt de vrachtwagen ons een tijdje rond tot hij weer wil starten. We zijn ondertussen twee uur verder maar erg opgelucht. We trakteren de mannen op bier en sigaren!

In El Chaltèn en Calafate zien we weer prachtige gletsjers en maken mooie hikes. Daarna steken we de grens weer over naar Chili waar we N.P. Torres del Paine bezoeken. Omdat we steeds zuidelijker komen en de winter in aantocht is begint het ook met de dag kouder te worden. Het park is prachtig maar het weer zit tegen waardoor echt hiken er niet inzit. Daarnaast hebben we al een paar dagen last van lekkage bij harde regen. We denken er aan de bus vroegtijdig in te leveren als het weer zo aanhoudt en schrijven een boze mail naar het bedrijf. Gelukkig is het niet zover gekomen en werd het weer mooi weer. Het laatste deel van de PanAmerican brengt ons naar de straat van Magallanes waar we overvaren naar Vuurland (Tierra del Fuego).

De naam vuurland is onstaan door de Potugese kolonist Ferdinand Magellan die vanaf zee enorme vuren van Yaghan indianen aan land zag. In Tierra del Fuego steken we weer de grens over naar Argentinië en zetten koers naar de zuidelijkste plaats van het land, Ushuaia. Als we wakker worden is alles wit! 
Het voelt als het einde van onze reis ook al hebben we nog een maand over, maar het is goed geweest. We reizen hierna terug naar het noorden, terug richting huis, het is mooi zo. We brengen na 7000 kilometer de bus terug in Punta Arenas, Chili, en komen vier dagen heerlijk bij in een B&B alvorens we richting Buenos Aires vertrekken.

Maar eerst 26 uur in de bus naar Puerto Madryn en Peninsula Valdes. Valdes is een schiereiland aan de oostkust en bekend om de walvissen, zeeolifanten, zeeleeuwen en pinguins die er in grote getalen zich komen voortplanten. Maar misschien nog wel bekender om het fenomeen dat orka's zichzelf soms op het strand aanspoelen om zeeleeuwen jonkies te pakken. Dit gedrag komt alleen daar voor en alleen bij een aantal orka families. Wij hadden al het geluk van de wereld om getuige te zijn en gelukkig hebben we het deels vast kunnen leggen. Daarnaast ook nog een paar walvissen mogen zien.

Het laatste stuk naar Buenos Aires is nog 18 uur in de bus. Buenos Aires is echt een heerlijke stad die nooit slaapt en waar het altijd druk is. Aan iedereen aan te raden.

We willen jullie allemaal bedanken voor het volgen van onze avonturen en we kijken er naar uit om iedereen weer te zien. Tot snel! Liefs van ons, Kim en Bas

PS. Als jullie nog zin hebben in foto's; hier staan ze:

1.Chili en Argentinië 

2. Chili en Argentinië 2

3. Chiloe en Caretera Austral

4.Ruta 40 & Patagonië

5.Tierra del Fuego

6. Puerto Madryn en Peninsula Valdes

7. Buenos Aires