Mexico, Guatemala, Belize en Honduras

De tijd is weer voorbij gevlogen sinds ons vorige verslag van 10 september. We hebben veel meegemaakt en het is weer tijd om dat met jullie te delen. Van Oaxaca zijn we via San Cristobal
de las Casas naar Guatemala gereisd. Hier zijn we doorgestoken naar Belize waar we op de vlucht moesten voor een (bijna) orkaan. Na een weekje genieten op een tropisch eiland voor de kust van
Belize zijn we weer via Guatemala doorgestoken naar Honduras waar we inmiddels een dikke week verblijven. We zullen proberen een kleine impressie te geven per land, de foto's vertellen de rest. Veel leesplezier!

Zuid-Mexico:
San Cristobal de las Casas ligt in de provincie Chiapas en is een prachtig koloniaal stadje. We hebben er een super tijd gehad; we hebben er paard gereden (bedankt Dorine en Wilco); het
onafhankelijkheidsfeest gevierd (enorm veel tequila gedronken); een Mezcal distilleerderij, een weverij en een Maya tempel bezocht. Ook hebben we hier veel backpackers ontmoet en met een aantal ervan een tijdje samen gereisd.
Chiapas is ook de streek van de Zapatistas beweging. Deze linkse beweging strijd al jaren voor de rechten van de oorspronkelijke, voornamelijk Maya, bevolking. Één van de belangrijkste punten hierin is dat de Maya's meer zeggenschap willen over hoe hun land wordt gebruikt zodat ze meer landbouwgrond tot hun beschikking hebben. De vruchtbaaarste grond is voornamelijk in handen van de regering en rijke grootgrondbezitters. Na talloze loze beloftes van verschillende regeringen leidde dit in de jaren negentig tot een opstand en namen gewapende Zapatista rebellen San Cristobal in bezit. De regering beantwoordde dit met grof geweld wat leidde tot het dieptepunt waarbij in het kleine plaatsjes Acteal 43 vrouwen, kinderen en oude mannen door het regeringsleger werden afgeslacht in een kerk. Tot in het jaar 2005 bleef het onrustig maar op dit moment zijn er autonome zones voor de rebellen en negeert de Mexicaanse regering min of meer het probleem. De nogal schokkende documentaire "Zapatistas: "The chronikle of a rebellion" die wij daar hebben gezien heeft ons zeer aangegrepen; de regering pronkt met de culturele Maya-sites maar heeft geen oog voor het huidige bestaan van zijn oorspronkelijke bewoners.
Na San Cristobal zijn we met een groepje van negen naar Palenque vertroken waar we prachtige
Maya ruïnes en watervallen hebben bezocht.

Guatamala:
Met Tamara en Andrew uit Engeland en Dave en Spyke uit Nieuw-Zeeland hebben we de gave oversteek gemaakt naar dit mooie land. De douaniers zijn de vrolijkste en grappigste die we ooit hebben meegemaakt. Tegen Kiwi Spyke:"Haha you look like young Chuck Norris...hahah". En tegen ons (in het spaans): U kunt beter eerst uw Mexicaanse pesos wisselen voor Quetzales want dan is de immigratiefee goedkoper! 
We vieren onze, alweer eerste, trouwdag en Kim haar verjaardag aan het prachtige meer "Lago Petèn Itza" en bezoeken weer een oude Maya stad genaamd Tikal. Tikal ligt midden in de jungle en omdat we er om 06:30 uur waren, zijn we zo goed als alleen en hebben we allerlei dieren gezien. (Klik hier voor de foto's)

Belize:
In Belize stad aangekomen horen we dat tropische storm Matthew, met orkaan potentie, onderweg is naar de kust van Belize. We besluiten de nederlandse consul te bellen voor advies. Hij adviseert ons om naar San Ignacio te gaan, een hoger gelegen dorp tegen de Guatamalese grens. Hier hebben we een stevig hotel uitgezocht met een kamer op de derde verdieping, je weet maar nooit. De storm viel uiteindelijk erg mee en het is bij veel regen gebleven.
Belize stad heeft wel een dag half onder water gestaan door hoge golven maar de schade was gering. Na de storm hebben we op het eiland Key Caulker genoten van snorkelen, duiken en een bijzonder relaxte sfeer. Hierna zijn via het Garífuna dorp Hopkins naar Punta Gorda gereisd waar we met de boot zijn overgestoken naar Livingston in, wederom, Guatemala.

Guatemala 2:
Livingston is ook een Garífuna dorp en is niet aangesloten op het wegennet van Guatemala. Het is alleen te bereiken via het water. Garífunas zijn van oorsprong afrikaanse slaven die na een opstand door de Engelsen zijn gedropt op het eiland Roatan voor de kust van Honduras. Ze hebben het overleefd en hebben langs de kust van Belize, Guatamala en Honduras kleine nederzettingen gesticht en leven tegenwoordig voornamelijk van visserij. De Garífuna zien zichzelf
graag als afstammelingen van de Rastafari's en zijn hele goede muziekanten. Vanuit Livingston zijn we per boot over de rivier "Rio Dulce" naar het plaatse Rio Dulce gevaren. Dit is volgens de US coastguard de veiligste haven in het Caraïbisch gebied tijdens orkaanseizoen en ligt daarom vol met honderden jachten van over de hele wereld. We slapen er in een hotel van drie Zwitsers dat op palen in het moeras staat. Alleen die muggen zijn een beetje jammer. Kim heeft daar ook een nieuwe liefde gevonden, genaamd Doña!

Honduras:
In Guatemala hoorden we al dat de brug bij de grensovergang naar Honduras bij een overstroming door Matthew is ingestort en dat het daarom een wat avontuurlijke reis zou worden. Iedereen dacht dat er wel bootjes zouden zijn om de rivier over te steken maar niemand wist dat echt zeker; toch maar onderweg gegaan. Na drie bomvolle collectivos (kleine 10 persoons busjes waar er ook prima 20 in passen) en overstroomde plantages (van Chiquita) komen we aan bij de rivier en liggen er inderdaad kleine bootjes klaar voor de overtocht. Aan de overkant halen we gelukkig de laatste bus naar het kustplaatsje Omoa. Omoa was ooit een drukke badplaats maar door verschillende orkanen is het strand helemaal weggeslagen en is de kust volledig vervuild. Vervuiling is in Honduras een
serieus probleem en het steekt ons keer op keer als iemand weer eens z'n vuilnis uit het busraam kiepert. De rivieren zien daarnaast blauw van de zeepresten van het wassen. De mensen en de natuur zijn daarintegen prachtig. We hebben zelden een land gezien waar de mensen zo vriendelijk, trots en behulpzaam zijn. Vanaf Omoa volgen we de Lenca route die door de bergen naar de grens van El Salvador leidt. Op deze route doen we de plaatsjes Gracias en La Esperanza aan.
Gracias is een koloniaal bergdorp en ligt naast een nationaal park waar we een wandeltocht willen maken. (Klik hier voor de foto's)
Onze verdere avonturen aldaar, bewaren we voor de volgende keer. Als jullie benieuwd zijn waar we wanneer ongeveer zijn, kijk dan onder het kopje kaart van deze site voor onze route.